ŻYDZI I POLACY 1918-1955

Pierwsza praca historyczna wyczerpująco i obiektywnie opisująca wspólne dzieje Żydów i Polaków w XX wieku. Autor - polski historyk od lat pracujący w Stanach Zjednoczonych - szczególną uwagę poświeca wpływowi stereotypów polskiego antysemityzmu i żydokomuny na stosunki miedzy tymi społecznościami. Książka została bardzo dobrze przyjęta przez recenzentów największych polskich gazet. Trudno jest odróżnić walki "narodowe" między Żydami a Polakami od toczących się obecnie bojów "sportowych" między kibicami rozmaitych klubów piłkarskich. Wypada wiedzieć, że przed wojną rozróby "sportowe" również mogły mieć podłoże etniczne. W Kaliszu działały dwie drużyny piłki nożnej: polska "Prosna" i żydowska "Makabeusze". Wspomina jeden 7 żydowskich kibiców: „Gdy któraś z drużyn z Kalisza grała przeciw zespołowi z innego miasta, kibicowaliśmy kaliszanom. ale kiedy odbywał się mecz między «Prosną» a «Makabcuszami», kibicowaliśmy «Makabeuszom». Gdy, nie daj Boże, Żydzi wygrali, to kończyło się na mordobiciu i oczywiście musieliśmy bronić Żydów." Niestety, świadek nie wspomina, jak zachowywali się kibice żydowscy w razie porażki swoich pupili. Trudno podejrzewać, że byli szczególnie tolerancyjni. Co więcej, możemy sobie wyobrazić, że w razie zwycięstwa drużyny przyjezdnej wszyscy kibice-kaliszanie. bez względu na pochodzenie, wspólnie wyrażali swoje niezadowolenie na głowach kibiców przyjezdnych. Chociaż oczywiście nie wszędzie tak było. W kwietniu 1971 roku w Lublinie rozegrany został mecz między miejscową "Polonią" a "Hakoach". Był to żydowski klub piłkarski z Wiednia. Lubelscy Żydzi kibicowali swoim rodakom z Austrii. Rozsierdziło to kibiców polskich, zwłaszcza że "Hakoach" wygrał z wielkim trudem uniknięto poważniejszych zamieszek.