MOJE ŻYCIE - PRÓBA AUTOBIOGRAFII

Zgodnie z dyspozycją Stalina: "zadanie partii polega na tym, żeby po­grzebać trockizm jako prąd ideowy", postać Lwa Trockiego (Lejba Dawidowicz Bronstein, 1879—1940) jak i jego koncepcje ideologiczne skazane zo­stały na polityczny niebyt. Przez dziesięciolecia w krajach realnego socjalizmu nie było możliwości publikacji prac Trockiego, a oskarżenie o tzw. trockizm należało do najcięższych zarzutów na jakie mógł się narazić członek partii komunistycznej. Wynikało to z samej istoty funkcjonowania i współzależ­ności partii i państwa. W sposób jasny i bez niedomówień tak tę współzależ­ność przedstawia osławiona "Historia Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii Bolszewickiej. Krótki kurs. Pod redakcją Komisji KC WKP": "Sta­wiając sobie za cel podważenie partii bolszewickiej, (trockiści) z konieczności musieli się stoczyć na drogę podważania Państwa Radzieckiego, albowiem partia bolszewicka i państwo są nierozerwalne w Kraju Radzieckim. W ten sposób hersztowie bloku trockistowsko-zinowjewowskiego postawili siebie poza partią, nie można bowiem było dłużej tolerować w szeregach partii bolszewickiej ludzi, którzy stoczyli się w antyradzieckie bagno". Ów ścisły związek partia-państwo prowadził do tego, że siłą rzeczy każde odstępstwo od oficjalnej doktryny odczytywane było jako akt wrogi wobec państwa i jego władz. Nie ma tutaj miejsca na dyskusje i spory, ścieranie się poglądów. Już w 1921 r. na X Zjeździe RKP Lenin doprowadza do przyję­cia uchwały o zakazie działalności frakcyjnej w partii. Trocki i jego koncepcje permanentnej rewolucji, braku możliwości zbudowania czystego komunizmu w jednym tylko kraju, sposobu kierowania partią i państwem znalazły się w izolacji. Dalsza walka Trockiego o wcielenie w życie jego poglądów jest przykładem bezwzględnego działania radzieckiego totalitarnego systemu re­presji. Staje się wrogiem publicznym numer jeden. W 1925 r. zostaje po­zbawiony stanowiska Ludowego Komisarza Spraw Wojskowych, w 1926 usunięty z politbiura, w 1927 z partii. W 1928 r. zesłano go do Ałma-Aty, a w 1929 w trybie administracyjnym wydalono z terytorium ZSRR. Na udzie­lenie mu azylu decyduje się Turcja. W 1933 r. otrzymał zgodę na pobyt we Francji, a w 1935 w Norwegii. W grudniu 1936 r. rząd radziecki wymógł na rządzie norweskim usunięcie Trockiego z Norwegii. Znajduje schronienie w Meksyku gdzie zamieszkuje w ufortyfikowanej wilii w Coyacan — przed­mieściu Mexico City. Na emigracji Lew Trocki wydaje "Biuletyn Opozycji" — pismo dezawuu­jące Stalina i jego reżim. W 1938 r. zakłada IV Międzynarodówkę, małą lecz hałaśliwą organizację skupiającą zwolenników jego idei. W maju 1940 roku dochodzi do nieudanego ataku na życie Trockiego. Następny zamach w sierpniu tego roku zakończył się powodzeniem. Trocki umiera z ran zadanych mu okutą laską. Mordercą okazał się Ramon Mercader posługujący się fałszywym nazwiskiem Frank Jackson, od kilku miesię­cy przebywający w najbliższym otoczeniu Trockiego. Chociaż śledztwo nie udowodniło jego bezpośrednich związków z NKWD znamienny jest fakt, że został uhonorowany tytułem Bohatera Związku Radzieckiego. Sąd meksykań­ski skazał Mercadera na 20 lat więzienia i w 1960 r. zabójca Trockiego znalazł się na wolności. Reprint z roku 1930 Autoryzowany przekład z rosyjskiego Jan Barski i Stanisław Łukomski