FATALNE JAJA. DIABOLIADA

Diaboliada - Witalij Ruczinski, bajkopisarz, autor przemówień Gorbaczowa, twórczo nawiązując do epokowej powiesci Michaiła Bułhakowa "Mistrz i Małgorzata" i czerpiąc wątki z genialnego pierwowzoru, zabiera nas do Moskwy ogarniajacej gorączką pierejstrojki. Spotykamy tam Wolanda i cały jego dwór, odnajdujemy ten sam co u Bulhakowa klimat. Z jednej strony ciepło i sympatia dla panopticum postaci, z drugiej duszna atmosfera rosyjskiej stolicy, która - mimo, że rozentuzjazmowana zachodzącymi przemianami tak naprawdę niewiele różni się od tej opisanej w "Mistrzu i Malgorzacie" - dekadencka, siermieżna, nieprzyjazna dla każdego, kto przejawia jakąkolwiek wrażliwość. Fatalne Jaja - `Fatalne jaja` Bułhakow ukończył w pażdzierniku 1924 roku, a cztery miesiące póżniej ukazały się w almanachu wydawnictwa `Niedra`. Akcja toczy się w przyszłości, w 1928 roku, kiedy to na Związek Radziecki spada plaga potwornych gadów. Jeden z ówczesnych krytyków był zdania, że `jest to pamflet, historia o tym, w jaki sposób dobry pomysł może spowodować rzeczy okropne, jeśli do jego realizacji zabierze się człowiek odważny, ale ciemny i bez wyobrażni`. Inni recenzenci wypowiadali się bardziej jasno: `polityczny sens tej utopii jest oczywisty - rewolucja zrodziła `gady`, przed którymi może ocalić nas tylko cud w rodzaju osiemnastostopniowego mrozów w sierpniu`. I jeszcze - `Fatalne jaj to koniec drogi twórczej Bułhakowa`. Opowieść o dziwnym wynalazku profesora Persikowa, człowieka ponad wszystko ceniącego zdrowy rozsądek, pokazuje, że logika nie jest tym, co mogłoby znależć zrozumienie u władzy Związku Radzieckiego. W rezultacie na kraj ruszają tłumy straszliwych potworów, niszczących wszystko na swojej drodze. Państwo ratuje z sobie znanych tylko powodów siła wyższa, na nic innego liczyć nie było można.