Dziennik z podróży do Rosji

Był rok 1948, niedawno rozpoczęła się zimna wojna, przepowiedziana wcześniej przez Orwella, kiedy to dwóch artystów w swoim fachu - pisarz John Steinbeck i fotograf Robert Capa - ruszyło na... podbój Związku Radzieckiego. Eskapada, podejmowana przecież w niebezpiecznych raczej okolicznościach, przyniosła owoce w postaci dzieła nietuzinkowego - swoistego pamiętnika literacko-zdjęciowego, dokumentującego życie ludzi po drugiej stronie żelaznej kurtyny. Cel był jeden, ta relacja nie miała mieć charakteru politycznego.

Na kartach książki nie brakuje osobistych refleksji dotyczących Związku Radzieckiego, ale chyba ważniejszy jest całościowy obraz, który rysuje się podczas lektury. Sami autorzy zgodnie przyznawali: "Tak jak się spodziewaliśmy, odkryliśmy, że Rosjanie to ludzie. I podobnie jak inni ludzie, są bardzo mili. Ci, których spotkaliśmy, nienawidzili wojny". Jako że w tamtych czasach na rynku wydawniczym, szczególnie amerykańskim, nie brakowało dzieł odczłowieczających mieszkańców ZSRR, było to naprawdę ożywcze spojrzenie na sprawę. Dzisiaj głos powojennych reporterów nabiera zupełnie nowego znaczenia.