Gwardia Wareska 988-1453

Gwardia wareska – wikińscy najemnicy, którzy działali z dala od swojej ojczyzny jako elitarna jednostka armii bizantyjskiej. Jako następcy długiej linii wikińskich wojowników, Waregowie przyczynili się do zwycięstw bizantyjskiego cesarza Bazylego II nad buntownikami w 988 r. I niemal natychmiast tych 6000 wojowników stało się osobistą gwardią Bazylego, która odtąd miała wiernie służyć następnym cesarzom. Często nazywani „obcymi” (etaireia), zostali wcieleni do gwardii pałacowej pod dowództwem oficera zwanego akoluthosem, który nie wywodził się ani ze Skandynawii, ani z Rusi. Waregowie zachowywali własne tradycje w stroju i w ekwipunku, jednak ostatecznie wyposażenie gwardzistów było połączeniem tradycyjnego z bizantyjskim. Słynęli ze swych toporów bojowych – ich obecność na polu bitwy oznaczała, że jest tam i sam cesarz.