Można było jednocześnie śmiać się i płakać. Dziennik rewolucji 1919 roku

W 1919 r. Victor Klemperer – młody, wykształcony i niezależny – w tej wyjątkowej sytuacji zatrudniony jako dziennikarz polityczny pisze z zaangażowaniem bezpośrednie, celne, mądre i językowo znakomite relacje z oblężonego Monachium. Kreśli intymne portrety głównych aktorów tych wydarzeń, m.in. Ericha Mühsama, Maxa Leviena i Kurta Eisnera, trafnie ocenia i porządkuje aktualne wydarzenia. Obserwacje te zostały pogłębione fragmentami jego wspomnień: w latach terroru nazistowskiego spogląda wstecz na brzemienny w wydarzenia rok 1919, kiedy w narastającym antysemityzmie już dostrzegał przyszłe zagrożenia. Poznał wówczas ludzi, którzy później, w okresie nazizmu, albo odwrócą się od niego, albo staną po jego stronie.